طراحی محور محرک و طبقه بندی آن

طراحی

طراحی محور محرک باید الزامات اساسی زیر را برآورده کند:
1. نسبت کاهش سرعت اصلی باید برای اطمینان از بهترین قدرت و مصرف سوخت خودرو انتخاب شود.
2. ابعاد خارجی باید کوچک باشد تا از فاصله لازم از زمین اطمینان حاصل شود. عمدتاً به اندازه کوچک کننده اصلی تا حد امکان اشاره دارد.
3. چرخ دنده ها و سایر قطعات گیربکس به طور پایدار با نویز کم کار می کنند.
4. راندمان انتقال بالا تحت سرعت ها و بارهای مختلف.
5. در شرایط اطمینان از استحکام و سفتی کافی، جرم باید کوچک باشد، به خصوص جرم فنر نشده باید تا حد امکان کوچک باشد تا راحتی سواری خودرو بهبود یابد.
6. با حرکت مکانیسم راهنمای تعلیق هماهنگ کنید. برای محور محرک فرمان نیز باید با حرکت مکانیزم فرمان هماهنگ شود.
7. ساختار ساده است، تکنولوژی پردازش خوب است، ساخت آسان است، و جداسازی، مونتاژ و تنظیم راحت است.

طبقه بندی

محور محرک به دو دسته غیرقطعی و قطعی تقسیم می شود.
عدم قطع ارتباط
هنگامی که چرخ محرک سیستم تعلیق غیر مستقل را اتخاذ می کند، محور محرک غیر جدا شده باید انتخاب شود. محور محرک غیرقطعی را محور محرک انتگرال نیز می نامند و نیم آستین شفت و محفظه کاهنده اصلی آن به صورت یک پرتو یکپارچه به محفظه شفت متصل می شوند، بنابراین نیم شفت در دو طرف و چرخ محرک مربوط به نوسان، از طریق الاستیک این عنصر به قاب وصل شده است. این شامل یک محفظه محور محرک، یک کاهنده نهایی، یک دیفرانسیل و یک نیم شفت است.
قطع کن
محور محرک از سیستم تعلیق مستقل استفاده می کند، یعنی پوسته کاهنده اصلی روی قاب ثابت می شود، و محورهای جانبی و چرخ های محرک در هر دو طرف می توانند نسبت به بدنه خودرو در صفحه جانبی حرکت کنند، که به آن محور محرک قطع شده می گویند.
به منظور همکاری با سیستم تعلیق مستقل، محفظه نهایی درایو بر روی قاب (یا بدنه) ثابت می شود، محفظه محور محرک قطعه بندی شده و توسط لولاها متصل می شود، یا هیچ قسمت دیگری از محفظه محور محرک به جز محفظه نهایی درایو وجود ندارد. . به منظور رفع نیاز چرخ‌های محرک به بالا و پایین پرش مستقل، از اتصالات جهانی برای اتصال بخش‌های نیم شفت بین دیفرانسیل و چرخ‌ها استفاده می‌شود.